Κολλίνες – Σκιρίτιδα – Αρκαδία
Το χωριό είναι αμφιθεατρικά κτισμένο και θα λέγαμε καλά κρυμμένο. Ο εκ βορείων ερχόμενος ταξιδιώτης θα χρειαστεί να περάσει μέσα από ένα δάσος από πεύκα, έλατα και βελανιδιές μέχρι να βρεθεί ξαφνικά μπροστά στην πανοραμική θέα του επιβλητικού ορεινού όγκου του Ταϋγέτου. Τότε θα ξέρει ότι ο προορισμός του σιμώνει. Πάντως δεν βλέπει χωριό παρά μόνο αφού πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής. Βρίσκεται 40 χλμ νότια της Τρίπολης (20 χλμ από την εθνική οδό) και το υψηλότερο σημείο του εγγίζει τα 900 μέτρα.
Ένας παλιός χάρτης μαρτυρά την ακμή του όταν το αναφέρει με μεγάλα μεγάλα γράμματα. Αρκεί να θυμηθούμε ότι οι Σπαρτιάτες, νότιοι γείτονές μας, εύφραινον καρδίαν με Κολλινιάτικο κρασί, το δε λάδι ανταγωνιζόταν το Καλαματιανό για το πρώτο βραβείο.
Οι εικασίες περί της προέλευσης του ονόματος των Κολλινών είναι αρκετές, αλλά απόδειξη καμμία. Ένας Γαλλόφωνος θα απέδιδε ίσως την προέλευσή του στη λέξη colline που σημαίνει λόφος, ψάχνοντας ταυτόχρονα για πιθανή παρουσία Γάλλων στην περιοχή κατά το παρελθόν. Από λόφους πάντως οι Κολλίνες, άλλο τίποτα.
Κάποιος άλλος τώρα που θα’θελε να προσδώσει δόξα στον τόπο καταγωγής του θα υποστήριζε ότι ο τελευταίος πήρε το όνομα του Κολλίνου, γιου του Κολοκοτρώνη, αλλά ακόμη δεν έχουμε βρει ίχνη από το τσαρούχι του. Ένας πιο ευφάνταστος θα έλεγε ότι όποιος ξένος πατούσε το πόδι του στο χωριό, μαγευόταν από την ομορφιά του και “κολλούσε”, δηλαδή έπαιρνε σύζυγο από εκεί. Το επιχείρημα νομίζω θα σκόνταφτε στην θεωρία περί καθαρής Σκιρίτικης καταγωγής.
Αλλά γιατί να προβληματιζόμαστε τόσο. Ας βγούμε καλύτερα στη νότια βεράντα να απολαύσουμε τον Ταΰγετο που μας περιμένει και ας αφήσουμε και κάτι ανεξερεύνητο. Άλλωστε το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε την προέλευση του ονόματος είναι από μόνο του μια ιστορία που θα εξάπτει πάντα την όρεξη για έρευνα των μελλοντικών γενεών.
